در زیر پوست بافت پیوندی قرار دارد که پوست را از لایه عضلانی جدا می کند. ذخایر چربی که در فضاهای خالی بافت پیوندی تشکیل می شوند، به هم می پیوندند و برآمدگی می یابند و سبب کندی گردش خون و افزایش مواد زاید را در نواحی مورد نظر می شوند. نتیجه آن تغییر در ظاهر بدن است که سلولیت نامیده می شود.
تفاوت های هورمونی (استروژن اضافی در زنان) و تفاوت های موجود در بافت پیوندی نقش مهمی در گسترش سلولیت در زنان ایفا می کند. بافت پیوندی در زنان شل تر است و اجازه می دهد که ذخایر چربی در فضاهای خالی ایجاد شوند. همچنان که بافت چربی از نظر اندازه و مقدار افزایش می یابد، به عروق خونی، مویرگ ها و سیستم لنفی فشار وارد می کند و تبادل مواد در بافت پیوندی کند می کند. این کار سبب کاهش گردش خون و انباشته شدن مایعات و کاهش جریان خون، فیبروز شدن بافت همبند اطراف سلول های چربی و تخریب شبکه ساخته شدن به وسیله کلاژن و فیبرهای الاستین می شود. این امر سبب بد شکل شدن پوست و کاهش الاستینسیته آن می شود و موجب می شود که سطح پوست ظاهری شبیه پوست پرتقال به خود بگیرد که ظاهر پوست پرتقالی یکی از مشخصه های سلولیت است.
از ویژگی های دیگر سلولیت که به تشخیص آن از بافت چربی معمولی کمک می کند، حساس بودن و وجود درد در هنگام فشار است. نواحی ای که بیشتر در معرض ابتلا به سلولیت هستند عبارتند از: قسمت بالایی داخلی عقب ران ها، قسمت داخلی زانوها، ناحیه شکم، قسمت خارجی و طرفین باسن، قسمت داخلی و بالای بازوها، آرنج ها و قسمت پشت در ناحیه زیر استخوان کتف.
رژیم غذایی خاصی برای درمان سلولیت وجود ندارد، اما می توان با یک برنامه غذایی سالم نخوردن غذاهای چرب و شور، نوشیدن آب به مقدار کافی، ورزش کردن، تنفس عمیق و کاستن از وزن تجمع چربی ها را کاهش داد. امروزه از دو مکانیسم وکیوم تراپی و استفاده از دستگاه های اولتراسوند برای درمان سلولیت استفاده می کنند.
1- وکیومتراپی: در این روش با استفاده از حرکت دادن غلطک مخصوص بر روی بدن و همزمان استفاده ممتد یا پالسی از مکش به پوست ماساژ عمیقی می دهد. این کار سبب شکسته شدن توده های سلولیت، افزایش خون رسانی، تحریک گانگلیون های لنفاوی و افزایش در نیاز لنفی می شود. افزایش جریان خون باعث افزایش تغذیه سلول ها و افزایش در نیاز لنفی باعث اختلال چربی های آزاد شده به نقاط دفع آن می شود.
2- اولتراسوند: امواج اولتراسوند بدون اینکه به بافت های اطراف (عروق لنفاوی و خونی، بافت پوست و عصب های پیرامون) آسیبی برسانند، باعث شکسته شدن تری گلیسریدها و تبدیل و تبدیل آن به مونوگلیسیریدها می شوند تا آسان تر به وسیله سلول های چربی دفع شوند. این امواج باعث تحریک گیرنده های بتا در سلول های چربی می شوند که این گیرنده ها مشابه درهای خروجی عمل می کنند. گرمای تولید شده در موقع تابش اولتراسوند نیز باعث افزایش جریان خون و تحریک سیستم لنفاوی می گردد.
امواج اولتراسوند ارتعاشات ریزی را در سلول های چربی زیر پوست ایجاد می کنند و سبب ماساژهای ریز درون سلولی می شوند. این ارتعاشات باعث فعال شدن سلولهای فیبروبلاست و در نتیجه از بین رفتن بافت فیبروز بین سلول های چربی که در سلولیت دیده می شود می گردد. همچنین فعالسازی فیبروبلاست ها باعث ارتقاء متابولیسم، کلاژن سازی و افزایش الاستینسیته بافت همبند می شود. درمان توسط امواج اولتراسوند کاملا ایمن است و آسیب احتمالی حاصل از امواج اولتراسوند بسیار کمتر از لیزر است.